سرگذشت ندیمه

در اواسط دهه 1980 در نزدیکی بوستون، گروهی از بنیادگرایان راست‌گرا رئیس‌جمهور آمریکا و اعضای کنگره را به قتل  رساندند، زنان را با ضبط کارت‌های اعتباری و محروم کردن آن‌ها از کار و تحصیل و حق رای گیلیاد را تأسیس کردند؛ یک دولت سرکوبگر که مصمم به نابودی همجنس‌گرایان، سقط‌کنندگان و فرقه‌های مذهبی غیر از خودشان بود و یهودیان، زنان مسن و رنگین‌پوستان را به منطقۀ رادیواکتیو می‌فرستاد. با جنگ هسته‌ای و بیولوژیکی مناطق وسیعی با کاهش شدید تولدهای زنده و افزایش نقص‌های مادرزادی مواجه شد. در نتیجه، زنان نابارور و سالخورده و همچنین همجنس‌گرایان به مستعمرات اعزام شدند. زنان باردار درگیر روابط نامشروع یا ازدواج دوم دستگیر، شستشوی مغزی داده شده و به فرماندهان پلیس مخفی به عنوان ندیمه سپرده شدند. این ندیمه‌ها در انزوا و بردگی زندگی می‌کردند، از نام واقعی خود محروم می‌شدند و با نام مستعار مردان کنترل‌گرشان برچسب‌گذاری می‌شدند. هدف از این روابط چندهمسری، حفظ نژاد سفید بود.
آفرد، همسر دوم لوک و مادر یک دختر پنج ساله، تلاش کرد به کانادا فرار کند. او دستگیر و از خانواده‌اش جدا شد.  همچنین مادرش که فمینیست بود، ناپدید گردید. آفرد که عملاً تنها و بی‌دوست شده بود، به عنوان یک موجود بارور بالقوه انتخاب شد و در مرکز بازآموزی راحیل و لیا آموزش دید. ندیمه‌های در حال آموزش، در خوابگاه‌های کوچک اشتراکی می‌ماندند. آفرد با ملاقات دوباره با دوست سرکش خود، مویرا، روحیۀ خود را باز یافت. در حالی که وانمود می‌کرد از دستور بالادستان مسلح و سادیستی، به ویژه عمه لیدیا و عمه الیزابت پیروی می‌کند.
پس از خاموشی چراغ‌ها، مویرا، آفرد و سایر ندیمه‌ها در سکوت به یکدیگر کمک می‌کردند، راه‌های زنده ماندن را با هم می‌گفتند و اطلاعات رد و بدل می‌کردند. مانند توطئه‌گران، آن‌ها عمه‌های نگهبان را زیر نظر می‌گرفتند و از فرصت‌های کوتاه آزادی برای رفتارهای عادی استفاده می‌کردند؛ مثل غر زدن، دزدیدن غذا از غذاخوری و ... . جین، دختری ساده‌لوح و فرمان‌بردار، خیلی تلاش می‌کرد تا خودش را با زندگی سخت ندیمه‌ها وفق دهد اما در نهایت به حالت انفعال فرو رفت که نشانه‌ای از فروپاشی روحی او بود. چون مویرا وانمود کرد به آپاندیس مبتلا شده، او را با کابل‌های فولادی کتک زدند. اما دست آخر، او بر عمه الیزابت غلبه کرد، لباس او را دزدید و با لباس عمه فرار کرد.
آفرد مرکز را ترک کرد و به گروه روباتیک ندیمه‌های گیلیاد پیوست. پس از یک تلاش ناموفق برای باردار شدن، او به مالکیت مقام دوم، فرمانده فرد، رسید که ندیمۀ قبلی او خود را از لوستر حلق‌آویز کرده بود. روزانه، آفرد برای خرید غذای تازه به بازارهای محلی می‌رفت، سپس به حبس در یک اتاق خلوت بازمی‌گشت که در آن تنها با جلسات دعای عمومی، زایمان، معاینات پزشکی ماهانه و اعدام‌ها وقت می‌گذراند. یک بار در ماه او با فرمانده فرد در یک مراسم شبه‌مذهبی جفت‌گیری می‌کرد که در حضور همسر پیر او، سرنا جوی، انجام می‌شد. سرنا، زنی بدجنس، در ابتدا آفرد را تحقیر می‌کرد، سپس آن‌قدر از ناباروری مشترکشان ناامید ‌شد که برای آفرد ترتیبی داد تا یک رابطۀ مخفی با نیک، رانندۀ خانواده، داشته باشد.
بدون اطلاع سرنا، فرمانده آفرد را شب‌ها به اتاق کار خود دعوت می‌کرد تا با هم باشند و به او هدیه بدهد. یک شب فرمانده به او لباس‌های گران‌قیمت هدیه داد. آفرد لباس قرمز معمول خود را کنار گذاشت و با این لباس‌ها همراه فرمانده به کلوپ شبانه جِزِبل رفت که جایی برای روسپی‌ها و مقامات گیلیاد بود. آفرد در آنجا مویرا را پیدا کرد و از او دربارۀ خودش پرسید. مویرا دربارۀ تلاش ناموفقش برای فرار از گیلیاد و دیدن مادرش در یک فیلم مستند صحبت کرد. که در آن اکنون به زنی غیرانسانی در یک مستعمرۀ رادیواکتیو تبدیل شده بود.
در یک روز تابستان، سرنا با آفرد روبرو شد و او را به خیانت متهم کرد. در حالی که آفرد در حال بررسی گزینه‌های خود بود: -فرار، خودکشی، عقب‌نشینی به اتاق نیک، درخواست کمک از فرمانده-، یک ون پلیس سیاه وارد شد. نیک وارد اتاق او شد و او را به سرعت به دست دو مامور ‌سپرد که نشان داد آن‌ها ماموران مخفی گروه آزادی‌بخش زیرزمینی «می دی» بودند. برخلاف اعتراضات فرمانده، دو مامور، آفرد را به دلیل نقض اسرار دولتی متهم و او را به ون منتقل کردند. روایت او با عزیمت مبهم او از اسارت فرمانده به پایان ‌رسید.
در تاریخ ۲۵ ژوئن سال ۲۱۹۵، بیش از دویست سال پس از تشکیل دیکتاتوری مذهبی گیلیاد، گروهی از دانشگاهیان به سخنرانی اصلی پروفسور جیمز دارسی پییکسوتو، یک آرشیویست، گوش می‌دادند. او شواهدی از تجربیات زنی به نام آفرد را ارائه داد که در سی نوار کاست روایت شده بود. پروفسور پییکسوتو حدس زد که آفرد از طریق راه زیرزمینی زنان از گیلیاد فرار کرده و به یک ایستگاه کوئیکر در بنگور مین رفته است. او داستان خود را روی نوارهای تجاری از پیش ضبط شده مخفی کرده و سپس به کانادا یا انگلستان رفته است. پروفسور تصور می‌کرد که آفرد بقیه عمر خود را در انزوا گذرانده تا از آسیب رسیدن به خانواده‌اش جلوگیری کند.